Znowu przegapiłeś fotoradar!

Gdy byliśmy przez chwilę sami, szeptem, rozglądając się na boki, przedstawił przewagi komputerowej nawigacji nad żoną, z której usług, jako pilota, korzystał dotychczas podczas podróży. Otóż GPS, w przeciwieństwie do pani A., która lubi przysypiać na dłuższych trasach, jest zawsze czujny. Nie tłumaczy się, że zapomniał okularów i dlatego nic nie widzi na mapie. Nie przekręca obcojęzycznych nazw miejscowości. Gdy przegapisz właściwy zjazd na autostradzie, nie mówi z wyrzutem: "No to mamy trzydzieści kilometrów w plecy...", tylko spokojnie pomaga ci wrócić na właściwą drogę. Zamiast dogadywać: "Znowu przegapiłeś fotoradar!", po prostu przed fotoradarami ostrzega. Nie krzyczy: "Hamuj!", "Czerwone!" albo: "Stój! Grzyby sprzedają!".

GPS może służyć jako przeglądarka zdjęć - żona z nudów snuje wspomnienia, nie zawsze dla ciebie miłe. GPS odtwarza muzykę - żona też lubi pośpiewać, ale ma dużo mniejszy repertuar, choć potęgą głosu, przyznajmy, często góruje nad elektroniką.

Pani A., nie zważając na obecność męża, jednoznacznie komentuje dokonany przez niego zakup: "Po co mu ten cały GPS, skoro samochodu używa przede wszystkim na dojazdy z domu do pracy, a przecież tę trasę zna na pamięć? Gdy raz w roku jedziemy na urlop, to owszem, nawigacja czasem się przydaje, ale spróbuj ją poprosić o kawałek czekolady lub o kubek kawy z termosu". Jej zdaniem, żadna technika nie zastąpi żony na fotelu pasażera...

Pani A. ma swoją teorię na temat zamiłowania mężczyzn do GPS-ów. Według niej chodzi o ten miły, kobiecy głos, który płynie z urządzenia. Jeszcze tylko brakuje, żeby mówił: "Za 100 metrów skręć w lewo, misiaczku" lub "Najdroższy, nie jesteś głodny? Za dwa kilometry będzie przydrożny bar".

Podobno ktoś wpadł już na pomysł wgrywania do GPS takich łechcących męską dumę kwestii.

My zaś proponujemy aby GPS w wersji dla kobiet mógł witać kierowcę pełnym podziwu okrzykiem: "Kochanie, fantastycznie dzisiaj wyglądasz!"